Doelloos op de Kermis

Laila liep bij de ingang van de kermis, er stond een vriendelijk uitziende man van in de 30 bij de ticketbali. Ze kocht haar kaartje en liep vrolijk naar binnen. De lichten van de attractie waren zo vel dat ze pijn deden aan haar ogen. De luidde muziek klonk bekend in haar oren ze had het liedje vaak op TMF gehoord, Laila zong zachtjes mee. Ze kon het niet helpen als er muziek op stond om mee te zingen. Ergens achter in haar hoofd vond ze het wel dom dat ze in haar eentje naar de kermis ging, maar ze wou graag nieuwe mensen ontmoeten. Laila ging één attractie in die nogal saai was.

Na een paar minuten werd het drukker op de kermis. Er waren overal mensen in allerlei soorten en maten. Op de kermis waren er ook veel stelletjes, jaloers keek Laila naar een stelletje die hand in hand liepen. Ze kon nu aan haar eigen gedrag merken dat ze iets mistte in haar leven. Een jongen maar dan wel een beetje een romantische jongen niet een jongen die alleen maar aan't gamen was, maar haar ergens naartoe nam. Laila liep naar een eettentje voor een suikerspin of iets van popcorn. Toch maar een suikerspin, ze bestelde de suiker spin en rekende hem af. Met de suikerspin in haar hande ging ze op een bankje zitten. Opeens zat er iemand naast haar.

Lianna had haar eigen eten al naarbinnen gewerkt, maar vanwege het hoge miselijkheidsgehalte besloot ze nog even te wachten met een nieuwe attractie. Ineens begon ze onbewust op haar benen te tikken. Ze kon er niks aan doen. Ze was nou eenmaal drummer. Na een tijdje merkte dat het meisje naast haar, haar aankeek.
"Oeps", dacht Lianna "waarom moet ik nou weer zo neurotisch om mijn benen zitten te tikken"
Lianna bloosde lichtjes.
"Ik....ehm ben Lianna", besloot ze maar na een tijdje te zeggen."Ik hoop dat je mijn getik niet erg irritant vindt"
Om te voorkomen dat ze onbewust weer ging zitten te tikken, stopte ze haar handen in de zakken van haar jas.
Ze durfte het meisje niet echt aan te kijken en staarde maar naar de grond.
"Waarom?", ging erin haar hoofd om. "Waarom nou weer?"

Laila keek op ze hoorde door de luidde muziek getik, ritmisch getik op de maat van de muziek. Het getik bleek dus van het meisje naast haar te komen. Ze vond het niet erg want het was op de maat."Heei, Laila." Zei ze vriendelijk tegen Lianna. Door Lianna begon ze zelf met haar been op de maat te tikken. Even had ze het niet in de gaten maar toen Lianna weer tegen haar praatte had Laila hetdoor en hield ze er mee op. "Maakt niet uit het was tenminste op de maat." Zei ze. "Woon je hier allang?" Voegde ze eraan toe. Laila wilde wat meer weten van Lianna, gewoon omdat Lianna haar wel aardig leek.

Lianna glimlachtte opgelucht en keek het meisje weer aan. Ze was blij dat Laila, zoals ze zich voorstelde, het niet zo erg vond. Toch bleef ze voor de zekerheid met haar handen in haar zakken zitten.
"Nee ik woon hier eigenlijk pas net", zei ze met een vriendelijke glimlach.
"En jij?", vroeg ze nieuwsgierig.
Ze bekeek Laila aandachtig. Ze was zeker jonger dan zijzelf.

"Niet heel erg lang maar wel al een tijdje een maandje ongeveer." Zei Laila tegen Lianna. Onhandig plukte ze stukken van de suikerspin en stopte die in haar mond. "Eten blijft moeilijk."Grapte Laila. "Hoe oud ben je?" Vroeg ze geïnteresseerd. Laila bekeek Lianna even ze was waarschijnlijk iets ouder dan zij zelf.

Lianna glimlachtte vriendelijk naar Laila en zag hoe ze de plukken suikerspin onhandig op probeerde te eten.
"Ik weet het, heb er ook moeite mee", grapte Lianna terug.
Ze keek naar de atractie die voor hun lag. Een hevig draaiend karretje vol krijsende mensen schoot voorbij en kwam na een paar seconde weer langs. Ineens hoorde Lianna dat Laila iets aan haar vroeg. Snel wende ze haar blik weer naar haar en kon de vraag nog net oppikken.
"Ehmm...Ik ben 22", zei ze met een glimlach. "En jij?", vroeg ze na een tijdje geïnterreseerd.

"20." Antwoorde ze. Laila bekeek de Kermis even, voor hun liep een groepje luidruchtige jongens die ook niet helemaal nuchter waren. ze keek naar het groepje die erg debiel aan het doen waren en keek vervolgens met gefronsde wenkbrauwen naar Lianna. Laila proeste het uit."Tja sommige mensen." Zei ze tegen Lianna.

Ineens werd Lianna's aandacht door een groepje debiele jongens getrokken. Met een gefronst gezicht keek ze het groepje na, dat haar niet echt door had. Toen ze weg waren wende ze haar blik weer tot Laila die proeste van het lachen. Lianna moest toegeven dat het ook wel grappig was om die debiele jongens te zien en begon ook te lachen.
"Ja nogal", zei ze als antwoord tegen Laila onder het lachen.

Nadat zei en Lianna een paar minuten niks gezegd hadden, omdat ze niks meer wisten. Immiddels was haar suikerspin al op. Haar handen waren helemaal plakkerig en het servetje waarmee ze haar vingers wou schoonmaken zat aan haar handen gekleefd. "Loop je even mee naar de w.c?" Vroeg Laila terwijl ze een blik op haar eigen handen gaf. Ze pakte alvast haar zilveren minitasje waar alleen haar portomonnee, mobiel en sleutels in pasten.