Soraya's optrekje.

(Alleen om een ideetje te geven van het huis. )

Soraya stak tevreden de sleutel in het slot en liep haar prachtige villa in. Ze keek om zich heen. Het gaf altijd een heerlijk verfrissend gevoel, al die planten om haar heen. Ja, daar hield ze van. Ze groette haar schoonmaakster en ging in de woonkamer op een bank zitten. Alles zag er weer zo perfect uit. Behalve een papegaai en een paar vissen, had ze geen huisdieren. Huisdieren houden vond ze zielig, niet het begrip huisdier zelf, maar omdat ze vaak weg was. Haar schoonmaakster was ook een echte vriendin, ze praatte veel met haar over haar leventje. Over de optredens, alles.
Ze zette de televisie aan en las ondertussen de tekst van het nummer van morgen door. Als het nummer was ingezongen moest ze alweer aan de bak voor een clip. Hopelijk deden ze niet alles te gehaast, dan zou de lol d'r al snel af zijn. Ze sloeg de tekst op in haar hoofd en luisterde ondertussen naar de muziek op de televisie. Ze was een vrouw, ze kon twee dingen tegelijk. Dat bleek hier dus uit.

Scheldend sloeg Jaylinn het portier van haar krakkemikkige auto dicht. Uit de motorbak kwam rook. Ze opende 'm en wuifde het weg voor ze ernstig moest hoesten. Ze keek om zich heen. Moest ze zomaar bij iemand om hulp vragen? Die rijkelui hier zou vast raar reageren op haar auto, en misschien niet eens hun handen vuil maken. En als er een superster zou komen? Ze deed het portier weer open en pakte haar vest. Met een rode kop liep ze op het eerste huis af. Trillend drukte haar vinger op de bel.

Toen de bel ging, liep Soraya's schoonmaakster al naar de deur. Ze keek door het raampje naar buiten en vervolgens naar Soraya. 'Het is een meisje van jouw leeftijd denk ik,' zei ze snel en ze keek nog eens door het raampje naar buiten. Haar ogen werden groot en ze vervolgde haar verhaal, 'ik ken d'r, ze woonde bij mij in de wijk! Het is een danseres. Naam weet ik verder niet, maar ze is een danseres,' kwam er enthousiast uit diens mond. Soraya werd nieuwschierig en stond op. Ze deed zelf de deur open en grijnsde toen ze de auto zag staan. 'Kan ik je helpen?' Vroeg ze vervolgens rustig, naast haar stond haar schoonmaakster vrolijk glimlachend naar buiten te kijken. Die was nog nooit iemand tegengekomen van haar wijk vroeger. Dat wist Soraya en ze begreep ook wel dat die dit leuker vond dan allemaal arrogante sterren over de vloer.

Jaylinn voelde het bloed al naar haar wangen trekken. 'Ehm.. Nou.' stamelde ze. Voor zich had ze Soraya, haar idool. Ze keek zenuwachtig naar achteren, naar haar auto en weer terug. 'Mijn, eh. Mijn auto. Hij rookt uit de motorkap..' Het was niet echt duidelijk. 'Ik heb autopech.' Ze zuchtte en sloeg haar ogen neer. 'Ik zou graag hulp willen, maar ik weet niet of u verstand heeft van auto's?' Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Of Soraya verstand had van auto's? Ze keek naar de vrouw naast Soraya. Was dat niet..? Die vrouw kende ze ook! Ze lachte naar de schoonmaakster. Die had het in elk geval verder geschopt dan zij. Had zijzelf maar een schoonmaakbaantje.

'U? Ik ben net volwassen,' lachte Soraya droog, 'volgens mij ben jij ouder dan ikzelf.' Ze keek even naar de auto. 'Maar euh.. Dit noem je toch geen auto, dan kan je beter de fiets nemen denk ik,' raadde Soraya Jaylinn aan. Waarop ze in de lach schoot. Ze liep naar de auto toe en keek er even naar. 'Hmm.. Ik ken misschien wel iemand die hier wat mee kan,' mompelde ze met een grijnsje op haar gezicht. Ze pakte haar mobiel en begon een nummer in te toetsen, vervolgens zette ze het ding aan d'r oor en begon ze er tegen te praten.

Een kwartier later stond er twee ruig uitziende vrouwen van rond de 40 jaar aan de auto te sleutelen. Soraya bedankte hen, er werd geantwoord dat het niks uitmaakte en Soraya liep weer naar Jaylinn toe. Ze keek even naar de schoonmaakster. 'Kan je misschien wat koffie zetten?' Vroeg Soraya grijnzend en ze wenkte Jaylinn mee naar binnen.

Jaylinn giechelde nerveus. 'Ja, maar dat is het enige wat ik heb..' zei ze beschaamd. Ze keek naar de vrouwen die bezig waren met de auto. Toen Soraya haar binnen wenkte liep ze verlegen mee. Dit was ze niet gewend. Ze ontmoette een grote ster, die ervoor zorgde dat het helse ding waarin ze elke dag moest rijden van haar wijk naar hier, en ook nog eens gevraagd om op koffievisite te komen. Snel haalde ze een hand door haar haar, en trok haar hempje recht. Ze zag er niet uit. Zeker niet om op bezoek te gaan. Schuifelend volgde ze Soraya.

De schoonmaakster kwam algauw binnen met koffie. Er stond een melk- en suikerpot naast. 'Dus je bent een danseres?' Vroeg Soraya terwijl ze een beker van de plaat afpakte en een slok nam. Sterk. Ze deed er wat koffiemelk bij en nam nu weer een slokje. Ze dacht aan het nummer dat ze morgen ging inzingen. 'Ik moet binnenkort weer een clip maken. Daarvoor hebben we ook danseressen nodig,' zei ze rustig alsof het niks was. 'Als je interesse hebt..' Ze maakte haar zin niet af. De schoonmaakster, wiens naam 'Lylia' was, liep weer weg. 'Lyl, kom erbij joh..' grinnikte Soraya droog. Normaal zou ze dat niet eens vragen. Normaal zou Soraya koffie gezet hebben voor Lylia, maar als er gasten waren, deden ze alles netjes zoals het hoorde. Het schoonmaakstertje ging erbij zitten en Soraya en zij keken nu beide naar Jaylinn. Benieuwd naar de reactie.

Met open mond keek Jaylinn naar Soraya. Haar handen trilden. 'M-meen je dat nu echt..?' Ze kreeg de kans om in haar clip te spelen! Haar moeder zou echt trots zijn, eindelijk van die ellende weg daar. En haar broertjes en zusjes.. Ze knipperde snel de traantjes weg die zich in haar ooghoeken hadden gevormd. 'I-k.. ik heb zeker interesse.' Ze lachte. 'Dankje.' fluisterde ze blij. Met haar trillende handen pakte ze een mok met koffie en nam een slokje. Wat verlegen keek ze verder rond de kamer in. Toen keek ze naar Lylia. 'Ik heb je al lang niet meer gezien. Nooit gehoord dat je hier naartoe was verhuisd.' zei ze.

Soraya grijnsde eventjes. Ze keek Jaylinn niet aan. Zo zou ze zich niet tegen elke fan gedragen. Het was dat haar schoonmaakster Jaylinn kende, maar normaal had Jaylinn hooguit een handtekening gekregen. Soraya ging ervanuit dat Jaylinn en Lylia een hoop te bespreken hadden, over vroeger. Maar tot haar verbazing hield Lylia zich helemaal stil. Soraya zag wel dat er een grote glimlach op diens gezicht stond. 'Ja, ik meen het echt, graag gedaan hoor. Kom maar auditie doen, hier is een formulier. Ik verwacht je dan over een week al. Oja, en eigenlijk zijn de inschrijvingen al voorbij, maar ik zet mijn handtekening er wel onder, voor als je het inleverd.' Soraya pakte een pen, en zette een krabbeltje onderaan het formulier.

Toen Lylia geen antwoord gaf fronste Jaylinn even en keek weer naar Soraya. Ze pakte het getekende formulier aan. 'Ik weet echt niet hoe ik je moet bedanken.. Dit betekent echt veel voor me. Meer dan je denkt.' Ze keek naar de handtekening. Die had ze nog nooit echt gezien. 'Ik ga het zo snel mogelijk inleveren. Ik verheug me op de auditie.' Ze stond op. ' Ik denk dat ik maar weer ga. Terug naar mijn moeder in de auto duurt nog wel even, en anders gaat ze zich zorgen maken. Ik heb zoveel respect voor je, dat je dit doet. Voor de zoveelste keer, bedankt Soraya.'

Soraya grijnsde. 'Maak je niet druk, ga maar gauw, ik zie je nog wel bij de audities,' glimlachte Soraya droogjes. Lylia liep mee naar de deur, zelf ging Soraya verder met het bestuderen van het liedje dat ze zou gaan inzingen, waarop Jaylinn waarschijnlijk ging dansen.
Het was inmiddels al een uur geleden dat Jaylinn was vertrokken, Soraya was allang gestopt met het bestuderen van de tekst. Ze had er zin in gekregen, in de opnames.