Silence murder

''Thanks man!'' Rhys opserveerde de versterker die hij bij Tim, een handige vriend had langs gebracht. Tim had er een soort accu inmonteerd zodat het draadloos was. ''Hoeveel was het?'' ''Een halfje...'' Rhys haalde vijf briefjes van honderd uit zijn portomenee en gaf het aan Tim. ''Waarvoor gebruik je hem?'' vroeg de monteur, waarop Rhys antwoord ''beetje klooien...''

--Twee-dagen-later--

Rhys had zijn blauw/zwarte-gitaar om zijn nek en droeg in zijn rechterhand een redelijk grote versterker die een beurt van Tim had gehad. Rhys zette hem neer en na wat te hebben geprutst met de intsellingen sprong hij met de gitaar op het bankje en begon American Idiot, van Dragonfly te spelen. Rhys had een goed gevulde spaarpot, maar dat deed hem niet veel. Het meeste besteedde hij toch aan dure puberale geintjes als deze. Vandaar ook dat hij regelmatig gewoon ergens begon te spelen of een café-artiest ging begeleiden op zijn gitaar. Het leven van een ster ging niet om geld, maar om fun. Onder het spelen door zag Rhys al dat er een eerste toeschouwer aan kwam lopen.

May-Britt liep rustig, met haar haren in een elastiek, naar de jongen toe die zat te spelen. De muziek voerde haar mee. Ze keek toe hoe de jongen speelde en lachte met haar handen voor haar mond. Haar ogen keken naar hem. Ze wilde het liefst met de muziek mee dansen, maar hield zich in en luisterde aandachtig. Wauw, wat kan hij goed spelen! Dacht ze.
Ach, wat had ze die speelse muziek gemist. Vroeger moest ze altijd maar die oude klassieke bagger muziek luisteren. Gelukkig kon ze die streetdance en hiphop lessen betalen van haar eigen zakgeld, maar daar ging ze nu niet meer naar toe. Dat vond ze jammer, voor de verandering ging ze op salsa. Maar dat kreeg ze niet zo snel onder de knie en stopte. Wat vreselijk dom was dat van haar. 'Niet echt een doorzetter.' Zei ze per ongeluk hardop. Ze liep wat rood aan en draaide zich half om.

Rhys keek naar het meisje dat aan kwam gelopen. Rhys noemde elk vrouwelijke wezen onder de 25, zowel in zijn gedachte als met zijn stem, een meisje. Dit deed hij evengoed met mannen en jongens. Rhys liet zich niet afleiden en ging door met spelen. ''Welcome to a new kind of tension. All across the alien nation.'' Sisde hij mee, maar dat sissen werd overspoeld door de krachtige versterker. Het leek hem geweldig om ooit nog leadzanger te worden, maar voorlopig had hij er ook wel vrede mee met een tweede stem. Nee, dit is overdreven, hij vond het artiestenwereldje niet minder dan geweldig. Als hij ooit nog leadzanger van een band mocht worden was dit perfect! Pas na het nummer keek Rhys op met een ietwat tegenvallende aantal fans, namelijk één. Grinnikent sprong hij van het bankje, drukte zijn versterker uit, deed zijn gitaar af en legde die naast zijn versterker. Uit zijn gitaartas haalde hij twee blikjes ordinaire Grolsch. Rhys dronk weinig bier, sinds zijn toetreden tot het artiestenwereldje, des te meer drugs gebruikte hij. Veelal pillen en joints. Één gooide hij onderhands naar Cyrilla en één opende hij zelf. Zonder iets te zeggen ging Rhys weer op het bankje zitten en nam een kleine slok van zijn bier.

May-Britt (Cyrilla) ving het blikje op en bekeek wat er op stond. Het was bier. Ze had nog nooit bier gedronken. Dat vonden haar ouders altijd te goedkoop. 'Je kunt beter wijn drinken.' Zeiden ze altijd. Zou ze een slok proberen? Ze was 18, dus mocht ze zelf bepalen. Een paar seconden dacht ze na. 'Je kan echt goed spelen.' Zei ze maar snel naar de jongen. May-Britt bekeek hem goed. Hij kwam haar bekend voor. Maar wie was het? Ze opende het blikje en proefde het bier. 'Ieuw!' May-Britt werd weer rood en probeerde het door te slikken. Na nog wat gehoest te hebben, keek ze weer naar de jongen. Een koud briesje blies door haar haren heen, die nog steeds in een elastiek waren vastgebonden. Eventjes was er een koude rilling, keek ze weer naar de jongen en nam nog een slokje bier, waardoor ze weer hoestte. 'Je komt me bekend voor. Wie ben je?' Zei ze zachtjes en ging op het gras zitten. Even dacht ze eraan om toch weer weg te lopen, maar door gebrek aan zelfvertrouwen en door haar nieuwsgierigheid naar de jongen bleef ze rustig op haar plek zitten.